Εγκυκλοπαίδεια Μείζονος Ελληνισμού, Εύξεινος Πόντος

αναλυτική αναζήτηση

 ΙΔΡΥΜΑ ΜΕΙΖΟΝΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ
z
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Αναζήτηση με το γράμμα ΑΑναζήτηση με το γράμμα ΒΑναζήτηση με το γράμμα ΓΑναζήτηση με το γράμμα ΔΑναζήτηση με το γράμμα ΕΑναζήτηση με το γράμμα ΖΑναζήτηση με το γράμμα ΗΑναζήτηση με το γράμμα ΘΑναζήτηση με το γράμμα ΙΑναζήτηση με το γράμμα ΚΑναζήτηση με το γράμμα ΛΑναζήτηση με το γράμμα ΜΑναζήτηση με το γράμμα ΝΑναζήτηση με το γράμμα ΞΑναζήτηση με το γράμμα ΟΑναζήτηση με το γράμμα ΠΑναζήτηση με το γράμμα ΡΑναζήτηση με το γράμμα ΣΑναζήτηση με το γράμμα ΤΑναζήτηση με το γράμμα ΥΑναζήτηση με το γράμμα ΦΑναζήτηση με το γράμμα ΧΑναζήτηση με το γράμμα ΨΑναζήτηση με το γράμμα Ω
->

Μωκισσού Μητρόπολις

Συγγραφή : ΙΒΕ , Παπακοσμά Κωνσταντίνα (16/9/2003)

Για παραπομπή: ΙΒΕ , Παπακοσμά Κωνσταντίνα, «Μωκισσού Μητρόπολις», 2003,
Εγκυκλοπαίδεια Μείζονος Ελληνισμού, Εύξεινος Πόντος
URL: <http://www.ehw.gr/l.aspx?id=5470>
Μωκισσού Μητρόπολις (26/6/2008 v.1) Metropolis of Mokissos (6/12/2009 v.1) 
 

1. Μητρόπολη Μωκισσού

Η μητρόπολη Μωκισσού, γνωστή και ως μητρόπολη Ιουστινιανουπόλεως, ιδρύθηκε επί Ιουστινιανού Α΄, γύρω στο 536 μ.Χ., επικεφαλής νέας εκκλησιαστικής περιφέρειας μέσα στα όρια της επαρχίας της Καππαδοκίας ΙΙ, γνωστής με το όνομα Νέα Ιουστινιανή.1 Επιβίωσε καθ’ όλη τη Βυζαντινή περίοδο. Σύμφωνα με τα βυζαντινά εκκλησιαστικά τακτικά, η μητρόπολη Μωκισσού κατείχε τη 18η, 26η, 29η ή 36η θέση μεταξύ των υπαγόμενων στο πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως μητροπόλεων.2 Ως «μητρόπολη Ιουστινιανουπόλεως» μαρτυρείται για τελευταία φορά το 692 μ.Χ., όταν στην «Πενθέκτη» ή «εν Τρούλλω» σύνοδο της Κωνσταντινούπολης παρευρέθη ο μητροπολίτης Θεόπεμπτος.3 Στη μητρόπολη Μωκισσού υπάγονταν οι επισκοπές Ναζιανζού, Κολωνείας, Παρνασσού, Δοάρων και Ματιάνης, οι οποίες εντοπίζονται νότια του Άλυος ποταμού, περιοχή στην οποία θα πρέπει να αναζητηθεί και η περιφέρεια της μητρόπολης Μωκισσού.4 Κατά την ύστερη Βυζαντινή εποχή και ειδικότερα επί Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγου (1261-1282), στη μητρόπολη Μωκισσού ανήκε «κατά λόγον επιδόσεως» και η επισκοπή Προικον(ν)ήσου, στη Βιθυνία.5

1. Προκοπίου, Περί κτισμάτων, Procopius, De aedificiis libri VI, Haury, J. (επιμ.), (Leipzig 1913, ανατ. Leipzig 1964), σελ. 158. Βλ. και Honigmann, Ε., Le “Corpus notitiarum episcopatuum”, Byzantion 11 (1936), σελ. 340-362, ιδ. 354.

2. Darrouzès, J. (επιμ.), Notitiae Episcopatuum Ecclesiae Constantinopolitanae (Paris 1981), αρ. 1.31, 408, 2.30, 477, 3.23, 338, 4.31, 429, 5.26, 6.26, 7.29, 507, 8.30, 9.391, 10.460, 11.30, 12.29, 13.460, 782, 14.32, 15.29, 16.29, 17.36, 18.36, 19.39, 20.29, 47.

3. Sacrorum Conciliorum nova et amplissima collectio,  Mansi, J.D. (επιμ.), τόμ. 11 (Firenze 1769 κεξ, ανατ. Graz 1960), στήλες 692D, 992Α.

4. Hild, F., Das byzantinische Strassensystem in Kappadokien (Wien 1977), σελ. 50-51.

5. Χρονικόν Γεωργίου Παχυμέρη του πρωτεκδίκου και δικαιοφύλακος, βλ. Georges Pachymérès, Relations Historiques, τόμ. 2, Failler, A. (επιμ.), (Corpus Fontium Historiae Byzantinae 24/2, Paris 1984), σελ. 373.
     
 
 
 
 
 

Δελτίο λήμματος
 
press image to open photo library
 

>>>
 
 
 
 
 
 

copyright © 2008, ΙΔΡΥΜΑ ΜΕΙΖΟΝΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

Το έργου συγχρηματοδοτείται σε ποσοστό 80% από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης (ΕΤΠΑ) και κατά 20% από εθνικούς πόρους στο πλαίσιο του Επιχειρησιακού Προγράμματος "Κοινωνία της Πληροφορίας" του Γ΄ ΚΠΣ.