1. Anonymous poem inspired by Aristeas' Arimaspea.

θαῦμ’ ἡμῖν και τοῦτο μέγα φρεσίν ἡμετέρῃσιν.
ἄνδρες ὓδωρ ναίουσιν ἀπό χθονός ἐν πελάγεσσι
δύστηνοί τινές εἰσιν, ἔχουσι γάρ ἔργα πονηρά
ὄμματ’ ἐν ἄστροισι, ψυχήν δ΄ἐνί πόντῳ ἔχουσιν.
ἦ που πολλά θεοῖσι φίλας ἀνά χεῖρας ἔχοντες
εὔχονται σπλάγχνοισι κακῶς ἀναβαλλομένοισι.

Ps. Longinus, On the Sublime 10.4

2. Extract from a 12th c. poem by Tzetzes.

Ἰσσηδοί χαίτῃσιν ἀγαλλόμενοι ταναῇσι
και σφᾶς ἀνθρώπους εἶναι καθυπερθέν
ὁμούρους
προς Βορέω, πολλούς τε και ἐσθλούς κάρτα
μαχητάς,
ἀφνειούς ἵπποισι, πολύρρηνας, πολυβούτας.
Ὀφθαλμόν δ’ ἓν ἕκαστος ἔχει χαρίεντι μετώπῳ,
χαίτῃσι λάσιοι, πάντων στιβαρώτατοι ἀνδρῶν.

Tzetzes, Chiliades 7.679-684

3. Extract from Milton's poem Paradise Lost inspired by Aristeas' Arimaspean.

As when a gryphon through the wilderness
Pursues the Arimaspian, who by stealth
Had from his wakeful custody purloined
The guarded gold.

J. Milton, Paradise Lost 2.943-947.