Περσικός νομαδικός λαός, οι Σαρμάτες αναφέρονται στις αρχαίες γραπτές πηγές από το 2ο αι. π.Χ. στην περιοχή βόρεια του Εύξεινου Πόντου. Έλαβαν μέρος σε πολεμικές συγκρούσεις στα άκρα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, στο βασίλειο του Βοσπόρου και στον Καύκασο. Οι αναφορές στους Σαρμάτες σε επιγραφές σπανίζουν. Σύμφωνα με την παραδοσιακή άποψη, ο υλικός πολιτισμός τους είχε τις ρίζες του στην περιοχή του Βόλγα και του Ουράλη, από όπου τα φύλα αυτά μετακινήθηκαν προς τις στέπες βόρεια του Εύξεινου...

περισσότερα...

Οι γνωστοί και ως «Τύμβοι των Επτά Αδελφών» χρησιμοποιήθηκαν από τη σινδική αριστοκρατία και είναι το σημαντικότερο ταφικό σύνολο της Σινδικής. Χρονολογούνται, βάσει των ευρημάτων τους, από το δεύτερο τέταρτο του 5ου έως και το πρώτο τέταρτο του 4ου αι. π.Χ. και μαζί με τους τύμβους του Νυμφαίου αποτελούν τα πρωιμότερα ταφικά μνημεία της τοπικής αριστοκρατίας στην περιφέρεια των ελληνικών πόλεων του Κιμμέριου Βοσπόρου.

περισσότερα...

Ο Σκιλούρος υπήρξε από τους σπουδαιότερους ηγεμόνες των Σκυθών και με βεβαιότητα ο σημαντικότερος κατά τους Ελληνιστικούς χρόνους. Θεωρείται αναμορφωτής του σκυθικού πολιτισμού. Η ζωή και η δράση του συνδέθηκαν με μια κρίσιμη καμπή στην ιστορία του σκυθικού βασιλείου μέσα σε ένα χωροχρονικό πλαίσιο έντονων ιστορικών εξελίξεων.

περισσότερα...

Στο τέταρτο βιβλίο των Ιστοριών του ο Ηρόδοτος περιγράφει πολλά ταφικά έθιμα και εορτές των Σκυθών. Οι αρχαιολογικές ανασκαφές έχουν επίσης φέρει στο φως στοιχεία σχετικά με τις ταφές αυτών των φυλών. Μέχρι στιγμής έχουν ερευνηθεί όχι μόνο βασιλικοί τύμβοι αλλά και τάφοι ατόμων κατώτερης τάξης, από όπου οι ερευνητές αντλούν πληροφορίες σχετικά με τα έθιμα, τα κοσμήματα, την ενδυμασία αλλά και τις σχέσεις ανάμεσα στους Σκύθες και τους Έλληνες.

περισσότερα...

Ο βασιλικός τύμβος Σολόχα του 4ου αι. π.Χ. αποτελεί σημαντικότατο ταφικό σκυθικό μνημείο της ουκρανικής στέπας. Πρόκειται για τον κεντρικό τύμβο ενός εκτεταμένου σκυθικού νεκροταφείου, που αποτελείται από 75 τύμβους, οι οποίοι εκτείνονται γύρω του σε τρεις ομάδες.

περισσότερα...

Η πόλη της Σουγδαίας βρισκόταν στο ανατολικό τμήμα της Ταυρικής Χερσονήσου και η ίδρυσή της ανάγεται στις αρχές του 3ου αιώνα. Οι κάτοικοί της ήταν χριστιανοί και εν μέρει ελληνόφωνοι. Κατά τη Μέση Βυζαντινή περίοδο η Σουγδαία ανήκε στο θέμα Χερσώνος, ενώ από το 12ο αιώνα βρέθηκε υπό την επικυριαρχία διαφόρων δυνάμεων της περιοχής της Κριμαίας. Υπήρξε έδρα αυτοκέφαλης αρχιεπισκοπής και αργότερα μητρόπολης. Το 1475 κατακτήθηκε από τους Οθωμανούς.

περισσότερα...

Λιμάνι στο Δούναβη με μεγάλη εμπορική και ναυτιλιακή κίνηση, ιδίως μετά το 1856, οπότε και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή Δουνάβεως ξεκίνησε τεχνικά έργα στο στόμιο του ποταμού. Ιδιαιτέρως ισχυρή, δημογραφικά, κοινωνικά και οικονομικά, η ελληνική παροικία της πόλης είχε εκκλησία και σχολεία αρρένων και θηλέων. Η κοινότητα παρήκμασε, όπως άλλωστε όλη η πόλη, στα Μεσοπολεμικά χρόνια λόγω της μείωσης της κίνησης των ποταμόπλοιων, καθώς και της ισχυροποίησης του ανταγωνιστικού λιμανιού της Κωνστάντζας.

περισσότερα...