Απόσπασμα από μία από τις τελευταίες συνεντεύξεις του Ιάννη Ξενάκη
Η μουσική δεν είναι και κάτι αισθησιακό, ένας κόσμος δονήσεων, ένα ερέθισμα σωματικό, έξω από το φάσμα των ιδεών;
«Οχι, θα διαφωνήσω. Η μουσική μιλάει μόνο στο μυαλό. Στην αντίληψη, στον νου, στη σκέψη...»
Γράφοντας και ακούγοντας μουσική, τη δική σας μουσική, έχετε εικόνες στο μυαλό σας;
«Οχι».
[...]
Υπήρξαν στιγμές στη ζωή σας που νιώσατε τις avant garde του 20ού αιώνα να ηχούν σαν κήρυγμα στην έρημο; Σαν μηνύματα χωρίς παραλήπτη ή ακόμη και σαν νεκρά σήματα χωρίς αποστολέα;
«Δεν την είδα ποτέ έτσι την υπόθεση των πρωτοποριών, γιατί νομίζω ότι ιστορικά ήταν κάτι που έπρεπε κατ' ανάγκην να συμβεί και συνέβη. Ετσι λοιπόν και εγώ τράβηξα τον δρόμο μου χωρίς να υπολογίσω αν έχει ή δεν έχει απήχηση το έργο μου, αν χάνομαι σε μια έρημο ή στο αυριανό αστικό τοπίο, αν γειτονεύω με άλλους οδοιπόρους ή όχι... Στο έργο μου δεν με απασχολούσε τίποτε έξω από αυτό».
Πώς βλέπετε τη σύγκλιση των πολιτισμών με την τεχνολογία ως όχημά της;
«Γεγονός είναι ότι η ανεπτυγμένη τεχνολογία φέρνει σήμερα κοντά τους ανθρώπους, όπως κάποτε έφερε κοντά τους ανθρώπους η ανεπτυγμένη λογική. Ζούμε τη συνέχεια αυτής της πρώτης σύγκλισης».
Χρήστος Τσανάκας, "Ιάννης Ξενάκης: Η μουσική μιλάει μόνο στο μυαλό", εφημ. Το Βήμα, 5.9.1999.