Εγκυκλοπαίδεια Μείζονος Ελληνισμού, Εύξεινος Πόντος

αναλυτική αναζήτηση

 ΙΔΡΥΜΑ ΜΕΙΖΟΝΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ
z
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Αναζήτηση με το γράμμα ΑΑναζήτηση με το γράμμα ΒΑναζήτηση με το γράμμα ΓΑναζήτηση με το γράμμα ΔΑναζήτηση με το γράμμα ΕΑναζήτηση με το γράμμα ΖΑναζήτηση με το γράμμα ΗΑναζήτηση με το γράμμα ΘΑναζήτηση με το γράμμα ΙΑναζήτηση με το γράμμα ΚΑναζήτηση με το γράμμα ΛΑναζήτηση με το γράμμα ΜΑναζήτηση με το γράμμα ΝΑναζήτηση με το γράμμα ΞΑναζήτηση με το γράμμα ΟΑναζήτηση με το γράμμα ΠΑναζήτηση με το γράμμα ΡΑναζήτηση με το γράμμα ΣΑναζήτηση με το γράμμα ΤΑναζήτηση με το γράμμα ΥΑναζήτηση με το γράμμα ΦΑναζήτηση με το γράμμα ΧΑναζήτηση με το γράμμα ΨΑναζήτηση με το γράμμα Ω

Νικολάιεφ

Συγγραφή : Παπακωνσταντίνου Κατερίνα (17/3/2008)

Για παραπομπή: Παπακωνσταντίνου Κατερίνα, «Νικολάιεφ», 2008,
Εγκυκλοπαίδεια Μείζονος Ελληνισμού, Εύξεινος Πόντος
URL: <http://www.ehw.gr/l.aspx?id=11141>
Νικολάιεφ (12/12/2008 v.1) Mykolaiv (8/4/2009 v.1) 

ΓΛΩΣΣΑΡΙΟ
 

Βαλτικό κέντρο
Το Βαλτικό κέντρο ήταν η κυριότερη αγορά φορτίων στο Λονδίνο. Ιδρύθηκε το 1823 με το όνομα Baltic Coffee House, με στόχο να περιορίσει τον αριθμό των απασχολούμενων εμπόρων και να προστατέψει από ανεπιθύμητους κερδοσκόπους τα 300 μέλη του. Αρκετά από τα μέλη του ήταν Έλληνες.

ελεύθερος λιμένας, ο (porto franco)
Ο ελεύθερος λιμένας, ή porto franco στη διεθνή ορολογία, ήταν εμπορικό λιμάνι όπου είχαν καταργηθεί οι τελωνειακοί δασμοί, ιδίως μάλιστα επί εμπορευμάτων που αποθηκεύονταν προσωρινά ή διαμετακομίζονταν εκεί από άλλα λιμάνια. Γνωστά ελεύθερα λιμάνια ήταν στη Μεσόγειο της Τεργέστης και του Λιβόρνου ενώ στη Ρουμανία το Γαλάτσι, ο Σουλινάς, η Βραΐλα και η Κωνστάντζα.

Ιρλανδικός Λιμός (1845-51)
Οι καταστροφικές σοδειές της πατάτας στην Ιρλανδία την περίοδο 1845-6, οδήγησαν τον αγροτικό πληθυσμό της Ιρλανδίας, καθώς στηριζόταν διατροφικά στη φτηνή μονοκαλλιέργεια της πατάτας, σε καταστροφικό λιμό (Irish Famine). Οι νεκροί υπολογίζονται από 1.000.000 μέχρι 1.500.000, οι περισσότεροι από ασθένειες. Ανάλογος ήταν και ο αριθμός αυτών που μετανάστευσαν είτε στην Αγγλία, είτε στις αποικίες με κύριο προορισμό τις ΗΠΑ, στη χρονική αυτή περίοδο.

Νόμοι για τα Σιτηρά
Η λήξη των Ναπολεόντειων πολέμων απελευθέρωσε την εμπορική δραστηριότητα, οδηγώντας σε κατακόρυφη πτώση των τιμών των δημητριακών στη Βρετανία. Εκπρόσωποι των συμφερόντων της αγροτικής οικονομίας, με επικεφαλής την κτηματική αριστοκρατία, κατόρθωσαν να επιβληθεί το 1815 με νομοθετική πράξη του Κοινοβουλίου, η απαγόρευση εισαγωγής σιταριού όσο η τιμή του βρισκόταν κάτω από τα 80 σελίνια ανά τέταρτο (80 shillings per quarter) (το "quarter" αποτελεί μονάδα μέτρησης για το σιτάρι και ισούται με 64 γαλόνια ή 291,2 λίτρα). Πάνω από αυτή την τιμή οι εισαγωγές ήταν ελεύθερες. Ανάλογα μέτρα λήφθηκαν και για άλλα δημητριακά προϊόντα. Ωστόσο, η αποτυχία από πολλές πλευρές του μέτρου οδήγησε το 1828 στην υιοθέτηση της φορολόγησης με βάση μία κινητή κλίμακα τιμών (sliding scale). Η πίεση εναντίον του προστατευτικού νόμου από ένα μεγάλο μέρος της βρετανικής κοινωνίας, με προεξέχουσα την ομάδα των βιομηχάνων της βόρειας Αγγλίας, εκφραζόταν μέσα από την οργάνωση «Ένωση κατά των Νόμων για τα Σιτηρά» (Anti-Corn Law League). Αυτή η πίεση, σε συνδυασμό με το Μεγάλο Λιμό στην Ιρλανδία (1845-6), ώθησαν την κυβέρνηση Peel το 1846 στην κατάργηση του Νόμου για τα Σιτηρά, απελευθερώνοντας με αυτό τον τρόπο τις εισαγωγές δημητριακών.

Νόμοι περί Ναυσιπλοΐας
Οι Νόμοι περί Ναυσιπλοΐας (Navigation Acts) εφαρμόστηκαν στην Αγγλία για πρώτη φορά το 1651. Προέβλεπαν ότι όλα τα προϊόντα από την Ασία, την Αφρική και την Αμερική που θα εισάγονταν στην Αγγλία ή στις αποικίες της θα έπρεπε να μεταφέρονται με αγγλικά πλοία ή πλοία των αποικιών, των οποίων ο ιδιοκτήτης και η πλειονότητα του πληρώματος θα έπρεπε να είναι Άγγλοι υπήκοοι. Τα προϊόντα από την Ευρώπη θα έπρεπε να εισάγονται είτε με αγγλικά πλοία είτε με πλοία της χώρας παραγωγής των εισαγόμενων προϊόντων. Τα μέτρα αυτά εκείνη την εποχή στρέφονταν ουσιαστικά κατά της Ολλανδίας. Από το 1822, οι περιοριστικοί αυτοί νόμοι τροποποιήθηκαν, περιορίζοντας τις απαγορεύσεις, ενώ η πλήρης κατάργησή τους ήρθε το 1849, μέσα στα πλαίσια της περαιτέρω φιλελευθεροποίησης της βρετανικής οικονομίας.

χειραφέτηση των δουλοπαροίκων στη Ρωσία το 1861
Από το 17ο αιώνα είχε διαμορφωθεί στη Ρωσία το καθεστώς της δουλοπαροικίας (serfdom). Αποτελούσε ένα νομικό, οικονομικό και κοινωνικό πλέγμα εξάρτησης μεγάλου μέρους των αγροτικών στρωμάτων που καλλιεργούσε εκτάσεις των Ρώσων ευγενών. Οι φεουδαλικές υποχρεώσεις των Ρώσων δουλοπαροίκων απέναντι στους αριστοκράτες γαιοκτήμονες μπορούν να περιοριστούν σε δύο βασικές κατηγορίες: στην παροχή εργασίας (barschina) και στην καταβολή φόρου (obrok). Το 1861, το τσαρικό καθεστώς, στο πλαίσιο της προσπάθειας εκσυγχρονισμού του κράτους μετά τον Κριμαϊκό πόλεμο, προχώρησε στην κατάργηση της δουλοπαροικίας, απελευθερώνοντας 23.000.000 δουλοπαροίκους. Οι ελεύθεροι, πλέον, αγρότες υποχρεώνονταν να καταβάλουν οικονομική αποζημίωση στους γαιοκτήμονες για ένα μέρος της γης που εξαγόραζαν.

 
 
 
 
 
 
 
 

Δελτίο λήμματος
 
press image to open photo library
 

>>>
 
 
 
 
 
 

copyright © 2008, ΙΔΡΥΜΑ ΜΕΙΖΟΝΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

Το έργου συγχρηματοδοτείται σε ποσοστό 80% από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης (ΕΤΠΑ) και κατά 20% από εθνικούς πόρους στο πλαίσιο του Επιχειρησιακού Προγράμματος "Κοινωνία της Πληροφορίας" του Γ΄ ΚΠΣ.